Normal bir gündü, en azından ben öyle hissetmek istiyordum.Kapı çalana kadar keyfim yerinde sayılırdı, kimdi bu ve neden gelmişti ki ?
Kapıyı açtım, karşımda apartmanın merdivenlerini silen teyze duruyordu.
-Su verir misin oğlum
-Tabii ki bir dakika
Etrafı silmek için eğildi.Tam o sırada memelerine baktım bende.Hiçbir beklentim yoktu ama baktım,çünkü bakmak zorundaydım.Sağ göğsünden bir sıvı akıyordu ve belirgindi.O an birşey sormadan kapıyı kapattım, hem ne sorabilirdim ki.
Aynı gün binaya girip çıkarken etrafdakilerin sohbetine kulağım takıldı.Kansermiş o kandın.Kanser! O sikik merdiveleri silecek kadar kanser.Ve haftada dört beş bina temizleyecek o kanser.
Yöneticinin verdiği üç beş kuruştan kanser,kocası çalışmayıp oğlu okumadığından kanser,erken yaşta evlenip hiç sevilmediğinden belki de bazı geceler aç uyuyup aynı yemeği dört öğün yediğinden.Kemoterapiye yürüyerek gittiğinden.Parasızlığın insanı o denli düşürdüğünden.Veznedeki memurdan ve komşularının acıyan bakışlarından,erken yaşta kaybettiği hayatından.Kış cabuk bitsin diye dualar ettiğinden,odunları kırıp taşıdığından,iki yıldır aynı ayakkabıyı giydiğinden, ev sahibinin evimi çabuk boşaltın dediğinden, çevresinde ki herkesten kanser.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder