Benim de ideallerim vardı,şimdi ise 06.50'ye kurulmuş eski bir çalar saatim var.Not defterim ve eski bir masam da dahil bunlara.Söylenmemiş sözlerim de olmuş olmalı.-Konuş o zaman.Tamam İsmet abi niye kızıyorsun ki.Nasıl olmuş peki.Ne olmuş buraya gelmem mi ? Yok tek başıma değildim ben.Kimlesin peki ? Sorun orda işte hiç kimseyleyim,yani biri olsa belki değişir her şey di mi ? Hayır ben istemiyorum kimseyi.Aslında çevremde insanlar olsa. Belirli kurallım olurdu.Beni kendimden uzaklaştıran ama sana yaklaştıran şeyler,belki yalnız olduğum anlaşılmazdı.Kimse sormazdı belki sandalye boş mu diye,abi iki tane daha atayım da bir kilo olsun demezdi belki pazarcılar.Tek kişilik mevresim takımlarım olmazdı belkide.Çalar saatle değil senin sesinle uyanırdım.Büyük ve güzel pazar kahvaltılarımız olurdu,o zaman düşünmezdim ama afrika ve çevresindeki kıtlığı.Kapı önünde ayakkabılar dizili olurdu.Arkadaşlar olurdu sitem eden,gece gelen,erken giden.İki kişilik olurdu herhangi bir salondaki biletler.Güzel bir oturma odam,daha üst katlarda bir evim,yaz tatili planlarım olurdu belki.Düzenli bir işim,ara ara edilen kavgalarım olurdu.
Tek başına içilen gecelerim olmazdı o zaman.İsmet abi de olmazdı sanırım.Bunların hepsi hayal bile olabilirdi.
Ama olmadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder