Sayfalar

28 Ağustos 2013 Çarşamba

postperest denemeler - vol.5

şimdiye kadar güzel bir hayatı olmuştu. lilyan iyi bir insandı. herkes lilyanı çok severdi. tabi don quijotla giacomo casanovayı aynı tarihi karakterler zannetmese daha da çok sevilebilirdi. yirmibirinci yüzyılda karşılaştığımız bu lümpen bilgeliğin tek sevindirici yanı ise inebahtı deniz muharebesine çılgınlık edip katılmış, yeni burduğu bıyıklarını kamarasında düzeltirken sol elini ceberrut bir kafir güllesinin alıp götürmesiyle gencecik yaşında çolak kalmış servantes savedranın, toprağı bol olsun, bu hoşnutsuz durumdan haberdar olmamasıydı. onaltıncı asır süvarilerinin kullandığı uzun kargıların yarattığı tatsız çağrışım sonucu “donkişotum sakın şimdi yavaşlama” dedi batılı bir aşkla sevdiği erkek arkadaşı alaz’ın kulağına içeriden içeriden eğilerek. ne bahtsızlıktır ki donkişotun hangi gavurun çocuğu olduğu sorunsalını henüz traş edilmiş kıl köklerine takılı kalmış alazın gözlerinden okumak mümkün değildi. takdir edersiniz ki bu büyük yanılsamaların kıskacındaki terli ilişki fazla uzun sürmedi. yıllarca aydınlanma umuduyla anadoluyu karış karış, birane birane gezerek çıkarmadan beş atmak düsturunu benimseyip bilahare seks eyleyen her babayiğidin sonu böyle naçar biterdi. sonrası, tuvalet kağıtlarıyla arınma ritüeli ve boğaz kuruluğuna yakılan sigaralar.

Hiç yorum yok: