Bu konuda herkese hak veriyordum
Ama gündüzün en yorgun perdesi
Hep benim odama indi
Oda diyorum, perde diyorum
Sen de anlıyordun bazı şeyleri
Ben tekmeleri kendime atıyorum.
Sen kendine tükürüyordun
Yoruluyordun artık göğe bakınca
Göğü odandaki ayna mı sanıyordun
İşte Romatizma tam da burada
Sıkıldım insandan bir seni özlüyordum
Özlüyordum ama -sen de biliyordun-
Artık seni istemiyordum
Hayat diyordum,
Sen karma diyordun
Karmayaydın beni daha fazla, yoruyordun
Durum buydu sevdiğim,
hayat da bir şekilde bu
Ben senin ne hallerini gördüm
artık sence umrumda mu?
Biliyordun görüyordun ve arttırıyordun
Yaşadıklarımız o kadar da bir babanın sonucu mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder