kayboluşu kabul etmek #1

çift kaşarlı tost ve sessizlik
başarılı olduğum konulardan sadece ikisi
hatta belki sadece ikisi
bunlara rağmen neyi değiştirdi ki
kalbimin üzerinden sucuk zarı gibi soyduğun
önemsiz, yarı saydam derisi
kurutulup saklansın, saygı görsün ve unutulmasın istedim,
unutulmasın.
unutulmasın diyorum çünkü tüm bu halko-tobüslerini insanlarla doldurup
ayaklarına kokular süren bizim medeniyet var ya, beni unutacak o
ben de unuttum, onu çoktan unuttum, o da beni unutacak.
ve hoşlanacak bu yaptığından, dondurma yiyecek beni unuturken.
o beni unuturken ben sessizliğimi öveceğim tv programlarında
bu yüzden istiyorum ki unutulmasın sessizliğim
seni ve sarı kol tüylerini bana getiren
tek huyum, tek övündüğüm huyum
en büyük silahım, benim güzel sessizliğim.
ama bilmiyorsun, onlar da bilmeyecekler ki sessizliğim
olgunluğumun değil, cahilliğimin gönderdiği beleş bir pastır
tek yapmam gereken düzgün kontrol edip, nişan alıp topa vurmaktır
-kalecinin üstüne değil allahın salağı- köşeye vurmaktır.
ama ben zorunda mıyım
ben bu golü atmak için eğitilmedim
geliştirmeye çalıştığım ataklar da zaten pek sikinde değildi taraftarımın
kendimi övdüm, takside övdüm, gemide övdüm, radyoda övdüm
ama yatakta hiç yapmadım
sanırım beni olduğum gibi kabul edip
yanlışlarımla sevebilecek tek insanevladı
kurban olduğum cumhurbaşkanım.